لنفوم پوستی چیست؛ انواع علائم و درمان

سیستم لنفاوی از غدد و عروق لنفاوی تشکیل شده است که با دریافت مایعات از بافت‌ها، آن را به عنوان لنف در سرتاسر بدن حمل می‌کند و به جریان خون برمی‌گرداند. غدد لنفاوی به صورت مجزا و در یک زنجیره، در امتداد عروق لنفاوی در نواحی مختلف بدن مانند گردن، زیربغل، شکم و کشاله ران قرارگرفته‌اند.. این بافت شامل ماکروفاژها، مجموعه‌ای از لنفوسیت‌های B، لنفوسیت‌های T و سلول‌های کشنده طبیعی است. لنفوم، سرطان لنفوسیت‌ها است. لنفوسیت‌ها نوع خاصی از گلبول‌های سفید خون (WBC) هستند که از یک یا چند غده لنفاوی منشأ می‌گیرند. این سلول‌ها به کمک جریان خون و سیستم لنفاوی، در سراسر بدن در گردش‌اند. هنگامی که سلول های لنفوسیت پوست آسیب می بینند و به طور غیرقابل کنترلی رشد می کنند، سرطان می تواند ایجاد شود. لنفوم‌های پوستی معمولاً به صورت یک بثورات قابل مشاهده یا به صورت رشد روی پوست ظاهر می‌شوند. اكثر بيماران تنها علائم پوستي را تجربه مي‌كنند و در حدود 10 درصد از آنها نشانه‌های حاد بيماري را از خود بروز مي‌دهند. روش درمانی به شرایط خاص بیمار از جمله میزان پیشروی لنفوم بستگی دارد.

لنفوم پوستی چیست؟

لنفوم های جلدی سرطان های سلول های خونی به نام لنفوسیت ها هستند که به لایه های پوست شما می روند و در آنها زندگی می کنند. اگرچه این سلول‌ها در پوست شما زندگی می‌کنند و روی پوست شما تأثیر می‌گذارند، لنفوم‌های پوستی نوعی سرطان پوست نیستند، بنابراین باید متفاوت از سرطان پوست درمان شوند.

تشخیص لنفوم پوستی

• معاینه بدنی

پزشک شما به دقت پوست شما را معاینه می کند برای بررسی علائمی که ممکن است بیماری شما را تشخیص بدهد، مانند تورم غدد لنفاوی.

• بیوپسی

پزشک شما بخش کوچکی از ضایعه پوستی شما را برای بررسی سلول‌های لنفوم برمی‌دارد.

• بیوپسی مغز استخوان

نمونه ای از مغز استخوان شما ممکن است برای جستجوی سلول های لنفوم آزمایش شود.

• آزمایش خون

بررسی نمونه ای از خون شما برای جستجوی سلول های لنفوم.

• آزمایش‌های تصویربرداری

اسکن توموگرافی کامپیوتری (CT) و اسکن توموگرافی گسیل پوزیترون (PET) ممکن است به پزشک شما در ارزیابی وضعیت شما کمک کند.

• پونکسیون کمری و تصویر برداری رزونانس مغناطیسی

علائم لنفوم پوستی

علائم لنفوم پوست به لنفوم سلول T یا B بستگی دارد.

لنفوم سلول T

• معمولاً دارای بثورات مسطح به نام لکه یا پلاک هستند. بثورات ممکن است از یک ناحیه کوچک شروع شود و سپس در نواحی وسیعی از بدن گسترش یابد. لکه ها ممکن است قرمز، خارش دار و خشک باشند و ممکن است ترک هایی در پوست ایجاد شود.
• علائم دیگر شامل خستگی، افزایش تعداد گلبول های سفید و بزرگ شدن غدد لنفاوی است. در موارد شدید، لنفوم سلول T ممکن است باعث رشد تومورهای بد شکل از پوست شود.

لنفوم های سلول B

• به طور معمول بر روی پوست به صورت ضایعات برجسته، توپر و ندولار، معمولاً به اندازه جوش یا بزرگتر ظاهر می شوند.

انواع لنفوم سلولهای پوستی

دو نوع اصلی لنفوسیت وجود دارد که لنفوسیت های سلول B و سلول T نامیده می شوند. هر دو پتانسیل سرطانی شدن را دارند، با این حال، لنفوم های پوستی سلول T شایع تر از لنفوم پوستی سلول B هستند.

لنفوم پوستی سلول B چیست؟

نوع نادری از سرطان پوست غیر ملانوما است که از گلبول های سفید خون شروع می شود و به پوست حمله میکند. در واقع این بیماری به لنفوم های خارج گرهی یا خارج از غده لنفاوی اطلاق میشود. رشد این لنفوم ها بسیار کند میباشد و روی پوست به صورت راش، توده یا ندول مایل به رنگ قرمز میباشد.

علائم لنفوم سلول B پوستی

وجود توده روی پوست یکی از مهمترین علائم این نوع از بیماری میباشد. توده ها اغلب به صورت نواحی کوچک، برجسته و توپر روی پوست ظاهر می شوند که شبیه جوش های کوچک هستند. اینها پاپول نامیده می شوند و ممکن است به نواحی ضخیم و مسطح تبدیل شوند. همچنین میتوانند توده های بزرگتر به رنگ قرمز تیره یا ارغوانی باشند و ندول یا تومور نامیده می شوند. گاهی اوقات این توده ها شکسته و زخمی می شوند و ممکن است عفونی شوند. علائم دیگر این بیماری عبارتند از:

• غدد لنفاوی متورم در گردن، زیر بغل و کشاله ران
• تعریق شبانه و خیس شدن لباس خواب و ملحفه ها
• تب های مداوم
• کاهش وزن و اشتهای بی دلیل

انواع روش های درمان لنفوم سلول B پوستی

• جراحی برای برداشتن سرطان

اگر در یک یا چند ناحیه لنفوم پوستی دارید، جراحی یکی از راه های درمان شما میباشد که البته پزشک ممکن است درمان های اضافی را نیز توصیه کند.

• پرتو درمانی

پرتودرمانی از پرتوهای انرژی قدرتمند مانند اشعه ایکس و پروتون برای از بین بردن سلول های سرطانی استفاده می کند. پرتودرمانی می تواند به تنهایی برای درمان لنفوم پوستی استفاده شود، یا ممکن است بعد از جراحی برای از بین بردن سلول های سرطانی باقیمانده استفاده شود.

• شیمی درمانی

یک نوع از درمان با استفاده از مواد دارویی میباشد که موجب از بین رفتن سلول های سرطانی میشود و یکی از قدرتمند ترین روش های درمان لنفوم سلول B پوستی است. داروهای شیمی درمانی را می توان از طریق پوست به داخل تومور برای درمان لنفوم پوستی تزریق کرد. برای لنفوم های پوستی پیشرفته تر، ممکن است شیمی درمانی به صورت تزریق داخل ورید انجام شود. اگر لنفوم پوستی شما تهاجمی یا پیشرفته باشد، شیمی درمانی ممکن است یک گزینه باشد.

تشخیص لنفوم پوستی سلول B

آزمایش‌ها و روش‌های مورداستفاده برای تشخیص لنفوم پوستی سلول B شامل موارد زیر است:

• معاینه بدنی: پزشک شما پوست شمارا با دقت موردبررسی قرار می‌دهد و علائم دیگری را که ممکن است سرنخ‌هایی در مورد تشخیص بیماری شما ایجاد کند، مانند تورم غدد لنفاوی را جستجو می‌کند.
• بیوپسی پوست: پزشک بخش کوچکی از ضایعه پوستی را برداشته و سلول‌های لنفوم را جستجو می‌کند.
• آزمایش خون: نمونه‌ای از خون شما ممکن است برای یافتن سلول‌های لنفوم تجزیه‌وتحلیل شود.
• بیوپسی مغز استخوان: نمونه‌ای از مغز استخوان شما ممکن است برای یافتن سلول‌های لنفوم مورد آزمایش قرار گیرد.
• آزمایش‌های تصویربرداری: مانند توموگرافی کامپیوتری (CT) و اسکن توموگرافی گسیل پوزیترون (PET) ممکن است به پزشک شما در ارزیابی وضعیت شما کمک کند.

مرحله بندی لنفوم سلول B پوستی

• مرحله اولیه

مربوط به زمانی میباشد که لنفوم در یک یا چند ناحیه نزدیک به هم ظاهر میشود.

• مرحله پیشرفته

به زمانی اطلاق میشود که که لنفوم در قسمت های دور از هم در بدن بیمار دیده میشود. به عبارتی شامل مواردی میشود که سرطان به قسمت های دیگر بدن متاستاز کند یا گسترش یابد و دیگر نواحی بدن را درگیر کند.

چه کسانی تحت تاثیر لنفوم سلول B پوستی هستند؟

این بیماری، بیماران مسن را تحت تأثیر قرار می دهد و میانگین سن آنها در زمان تشخیص 60 سال است.

لنفوم پوستی سلول T چیست؟

نفوم سلول T پوستی یا لنفوم سلول تی پوستی (CTCL) نوعی سرطان نادر است که در گلبول های سفید خون به نام سلول های T (لنفوسیت های T) شروع می شود. این سلول ها به طور معمول به سیستم ایمنی بدن که در برابر میکروب مقابله می کند، کمک می کنند. در لنفوم سلول T پوستی، سلول های T دچار ناهنجاری هایی می شوند که منجر به حمله آنها به پوست می شود.

علائم لنفوم سلول های T پوستی

علائم و نشانه‌های لنفوم سلول T پوستی عبارتند از:

• لکه‌های گرد پوستی که برجسته یا پوسته پوسته شده و خارش داشته باشد.
• تکه‌های پوستی که رنگ آنها نسبت‌به پوست اطراف روشن تر است.
• توده‌هایی که روی پوست ایجاد میشوند و میتوانند باز شوند.
• بزرگ شدن غدد لنفاوی
• ریزش مو
• ضخیم شدن پوست کف دست و کف پا
• قرمزی پوست در تمام بدن که‌ به شدت با خارش همراه است.

تشخیص لنفوم سلول‌های T پوستی

• معاینه بدن. پزشک پوست را از لحاظ وجود لکه‌های پوستی، پوسته پوسته یا رشد بافت و برآمدگی‌های پوستی مورد معاینه قرار خواهد داد. همچنین فرد برای بررسی وجود علائم دیگری مانند گره‌های لنفاوی یا دیگر قسمت‌های درگیر بدن فرد، مورد معاینه قرار خواهد گرفت.
• آزمایش خون. آزمایش های خون شامل شمارش کامل محتویات و سلول‌های خون است.این روش میتواند به درک بهتر وضعیت و تشخیص بیماری فرد کمک کند. در بعضی موارد ‌به خصوص همراه با سندرم سزاری، سلول‌های سرطانی در داخل خون فرد یافت میشود.
• نمونه برداری یا بیوپسی پوست. روشی است که از آن برای بریدن یک قسمت کوچک از پوست (بیوپسی پوست) برای تشخیص لنفوم T پوست استفاده میکنند . پوست ممکن است با یک ابزار دایره ای (بیوپسی پانچ) بریده شود. در رابطه با ضایعات و تومورهای بزرگتر، بیوپسی ممکن است با یک چاقوی کوچک (بیوپسی جراحی) انجام شود. پزشک متخصص در تجزیه و تحلیل خون و بافت ها (آسیب شناس) نمونه‌های جمع آوری شده را در آزمایشگاه مورد معاینه و بررسی قرار خواهد داد تا وجود سلول‌های سرطانی را در فرد برسی نماید. گاهی اوقات بیوپسی‌های متعدد پوستی برای تأیید تشخیص ‌به دست آمده لازم بوده و نمی توان‌به یک نمونه برداری اکتفا کرد. البته آزمایش‌های پیشرفته آزمایشگاهی موجود برای تجزیه و تحلیل بافت ها میتواند سرنخ هایی در رابطه با سرطان ارائه دهد. این سرنخ ها ‌به تشخیص دقیق تر سرطان و انتخاب بهترین شیوه درمانی برای فرد مبتلا کمک زیادی خواهد کرد.
• تصویربرداری. اگر این نگرانی وجود داشته باشد که شاید سلولهای سرطانی‌به دیگر قسمتهای بدن گسترش یافته باشد. پزشک ممکن است انجام تصویربرداری های‌مانند توموگرافی کامپیوتری (CT) یا اسکن توموگرافی انتشار پوزیترون (PET) را توصیه کند.

انواع روش های درمان لنفوم سلول‌های T پوستی

روش های ‌درمانی بسیاری برای مبتلایان‌به لنفوم سلول T پوستی وجود دارد؛ اما اینکه کدام روش درمانی برای فرد مبتلا بهتر است ‌به عوامل متعددی بستگی خواهد داشت. به‌عنوان مثال انتخاب شیوه درمان به ‌میزان پیشروی و میزان درگیری بدن فرد به واسطه این سرطان بستگی خواهد داشت. البته شیوه درمانی انتخابی برای بیماران مبتلا در اکثریت موارد، ترکیبی بوده و برای درمان فرد مبتلا باید از چندین شیوه درمانی ‌به صورت همزمان استفاده کرد.

گزینه های‌درمانی میتواند شامل موارد زیر باشد:

1. کرم ها و پمادهای ‌پوستی. داروها میتوانند به صورت کرم، ژل و پماد بر روی پوست اعمال شوند. به‌عنوان مثال کورتیکواستروئیدها میتوانند تا حد زیادی ‌به کنترل قرمزی و خارش پوست فرد مبتلا کمک کنند. همچنین برای مبارزه با سلول های سرطانی میتوان از شیمی درمانی موضعی بر روی سطح پوست استفاده کرد.
2. نور درمانی (فتوتراپی). شامل قرار گرفتن پوست در معرض طول موج‌های نور، مانند ماوراء بنفش B یا ماوراء بنفش A میشود. در نور درمانی از دستگاه های بسیار مختلفی استفاده می شود که بعضی از آنها در یک جلسه بیشتر قسمت‌های بدن را در معرض این طول موج ها قرار خواهند داد. گاهی اوقات فتوتراپی بعد از استفاده از دارویی انجام میشود که باعث میشود سلولهای پوستی نسبت ‌به نور حساس شوند (فتودینامیک درمانی). سلولهای سالم ‌به سرعت بازسازی شده و فرد بهبود مییابد؛ اما سلول های‌سرطانی این کار را نکرده و در نتیجه بعد از درمان دیگر بازیابی نخواهند شد.
3. رادیوتراپی (پرتو درمانی). در این روش از پرتوهای انرژی برای از بین بردن سلولهای سرطانی استفاده میشود. اگر تنها یک قسمت از پوست بدن فرد دچار لنفوم سلول T پوستی شده باشد، ممکن است پزشک پرتودرمانی استاندارد با اشعه X را برای درمان توصیه کند؛ اما در افرادی که قسمت های ‌بیشتری از پوست درگیر سرطان شده ممکن است پرتودرمانی با پرتوهای الکترونی صورت بگیرد. این پرتوهای الکتونی مستقیماً پوست را هدف قرار داده و روی اندام‌های داخلی تأثیر نخواهد داشت. پرتوهای الکترونی معمولاً بر روی تمامی قسمت‌های پوست فرد مبتلا تابانده خواهد شد.
4. داروها. داروهایی که برای درمان لنفوم سلول T پوستی استفاده میشوند درمان های کنترل سیستم ایمنی بدن مانند داروهای استروئیدی و اینترفرون را در بر میگیرد. داروهای شیمی درمانی‌به سرعت‌به سلولهای رو‌به رشد، از جمله سلول های سرطانی حمله کرده و آن ها را نابود خواهند کرد. داروهای درمان هدفمند نیز مستقیماً قسمت های آسیب پذیر سلول های سرطانی را هدف قرار داده و اقدام‌به نابودی آن ها خواهند کرد.
5. قرار دادن سلول های خونی در معرض نور. روشی بنام اکستراکورپورال فتوپرزیس وجود دارد که شامل استفاده از داروهایی می شود که سلول های فرد را نسبت ‌به نور حساس تر میکند. پس از مصرف دارو خون فرد مبتلا با استفاده از دستگاهی فیلتر شده و قبل از بازگشت به بدن فرد در معرض نور ماوراء بنفش قرار خواهد گرفت.
6. پیوند مغز استخوان. پیوند مغز استخوان که ‌به عنوان پیوند سلول های بنیادی نیز شناخته میشود، روشی است که درآن مغز استخوان بیمار با مغز استخوان سالم از یک اهدا کننده همسان (پیوند مغز استخوان آلوژنیک) جایگزین خواهد شد. البته در طی عمل جراحی و پیوند، از داروهای شیمی درمانی برای سرکوب مغز استخوان بیمار استفاده خواهد شد. سپس سلول های اهدا کننده سالم‌ به داخل مغز استخوان فرد بیمار تزریق شده و فرآیند بازسازی مغز استخوان فرد را آغاز خواهد کرد.

سبک زندگی و درمان های خانگی

اقداماتی وجود دارد که با استفاده از آنها میتوان ‌به تسکین علائم این سرطان مانند خارش کمک کرده و خطر عفونت را تا حد قبال توجهی کاهش دهد. پزشک ممکن است برای کنترل خارش و مدیریت خطر عفونت توصیه ها و درمان های خاصی را پیشنهاد کند که بهتر است حتماً از آنها پیروی کنید. علاوه بر آنها از موارد زیر نیز کمک بگیرید:

1. از صابون ملایم و غیر معطر استفاده کنید. استفاده از صابون ملایم که باعث تحریک بیشتر پوستی نشوند میتواند تا حد زیادی‌ به کنترل خارش پوستی کمک کند.
2. پوست خود را مرطوب نگه دارید. استفاده از لوسیون بعد از دوش و حمام میتواند به کنترل خارش کرده و همانند سدی از پوست در برابر میکروب های به ‌وجود آورنده عفونت های پوستی محافظت کند.

چه کسانی تحت تاثیر لنفوم سلول T پوستی هستند؟

لنفوم سلول T جلدی در مردان شایع تر از زنان است ودر بیماران مسن تر شایع تر است؛ اما کودکان را نیز تحت تأثیر قرار می دهد. میانگین سن تشخیص 55 سالگی است و عوامل ژنتیکی ممکن است در ایجاد برخی از انواع لنفوم سلول T پوست دخیل باشند.

مرحله بندی لنفوم سلول T پوستی

پس از تشخیص لنفوم غیر هوچکین، آزمایش‌هایی انجام می‌شود تا مشخص شود سلول‌های سرطانی در سیستم لنفاوی یا سایر قسمت‌های بدن گسترش یافته‌اند یا خیر. فرآیندی که برای کشف نوع سرطان و گسترش سلول های سرطانی در سیستم لنفاوی یا سایر قسمت های بدن استفاده می شود مرحله بندی نامیده می شود. مراحل بر اساس میزان پوست آسیب دیده و وجود سلول های لنفوم غیر طبیعی در جریان خون تعیین می شود. لنفوم های پوستی سلول T با استفاده از سیستمی به نام TNM مرحله بندی می شوند. TNM مخفف:

• تومور
• گره ها
• متاستاز

چند درصد از بیماران سرطان لنفوم بهبود پیدا میکنند؟

حدود 50 درصد بیماران لنفوم با همان درمان اولیه و شیمی درمانی بهبود پیدا می کنند و بیماری بر نمی گردد .

مراقبت های بعدی برای کمک به مدیریت عوارض جانبی

ممکن است بیماران قبل از شروع هر درمانی برای بررسی عملکرد اندام‌ها تحت تعدادی آزمایش پایه قرار گیرند. این آزمایش ها اغلب در طول درمان و پس از اتمام درمان تکرار می شوند تا ارزیابی شود که آیا درمان بر عملکرد اندام ها تأثیر گذاشته است یا خیر. این مراقبت ها عبارتند از:

• معاینه ی جسمی
• مشاهدات حیاتی (فشار خون، دما، و ضربان نبض)
• اسکن قلب
• اسکن کلیه
• تست های تنفسی
• آزمایشات خون

اگر روند درمان خوب پیش برود پزشک حتماً جلسات معاینه های پس از درمان 3 تا 6 ماهه را برای بررسی بیشتر سلامت جسمانی بیمار تجویز خواهد کرد. از جمله موارد زیر:

• بررسی اثربخشی درمان
• کنترل هرگونه عوارض جانبی مداوم ناشی از درمان
• بررسی هر گونه اثرات دیررس ناشی از درمان را در طول زمان
• کنترل علائم عود لنفوم

به طور متوسط بین یک تا سه هفته ممکن است زمان ببرد تا تمام نمونه برداری ها و آزمایشات به طور کامل انجام شود.

خوشبختانه امروز روش‌های درمانی مختلفی برای درمان سرطان غدد لنفاوی وجود دارد. موفقیت در درمان این سرطان تا حدود زیادی به میزان پیشرفت آن و همچنین نوع لنفوم بستگی دارد. هدف از درمان سرطان غدد لنفاوی، کاهش یا از بین ‌بردن سلول‌های سرطانی و کوچک‌کردن اندازه تومور است که باعث بهبود علائم بیماری می‌شود. درمان‌های موجود برای لنفوم عبارت‌اند از:

• درمان با نظارت فعال

برخی از اشکال لنفوم رشد بسیار کندی دارند. ممکن است شما با مشورت پزشک، تصمیم بگیرید برای درمان لنفوم خود تا زمانی که علائم آن در فعالیت‌های روزانه شما اختلال ایجاد می‌کنند صبر کنید. تا آن زمان، به صورت منظم آزمایش‌هایی انجام می‌دهید که وضعیت سلامتی شما را بررسی می‌کنند.

• شیمی‌درمانی

شیمی‌درمانی از داروهایی برای از بین‌بردن سلول‌های سرطانی که رشد بسیار سریعی دارند، استفاده می‌کند. داروهای شیمی‌درمانی ممکن است به شکل خوراکی یا تزریقی تجویز شوند.

• پرتودرمانی

پرتودرمانی از پرتوهای پرقدرت و پرانرژی مانند اشعه ایکس و پروتون برای از بین‌بردن و حذف سلول‌های سرطانی موجود در غدد لنفاوی استفاده می‌کند.

• پیوند مغز استخوان

در پیوند مغز استخوان که به عنوان پیوند سلول‌های بنیادی نیز شناخته می‌شود، از دوزهای بالای شیمی‌درمانی و پرتودرمانی برای سرکوب مغز استخوان استفاده می‌شود. سپس سلول‌های بنیادی مغز استخوان سالم از بدن خودتان یا از یک اهداکننده به خون شما تزریق می شوند. این سلول‌ها پس از تزریق به استخوان‌ها رفته و مغز استخوان را بازسازی می‌کنند.

• ایمونوتراپی و درمان هدفمند

داروهای ایمونوتراپی به کمک سیستم ایمنی بدن، سلول‌های سرطانی موجود در غدد لنفاوی را می‌کشند. یک درمان تخصصی به نام گیرنده آنتی‌ژن کایمریک سطح لنفوسیت‌های T، سلول‌های T بدن شما را که با میکروب مبارزه می‌کنند می‌گیرد، آنها را برای مبارزه با سرطان غدد لنفاوی مهندسی کرده و دوباره به بدن تزریق می‌کند.

به طور کلی چیزی تحت عنوان درمان قطعی سرطان لنفوم وجود ندارد. همان‌طور که می‌دانید سلول‌های سرطانی ممکن است امروز به درمان جواب دهند؛ اما پس از مدتی دوباره برگردند. به این ترتیب نمی‌توان گفت که درمان قطعی برای سرطان لنفوم وجود دارد. روش‌های درمانی موجود به کاهش و حذف سلول‌های سرطانی و کاهش اندازه تومور غدد لنفاوی کمک می‌کنند و در نتیجه باعث بهبود علائم در افراد مبتلا می‌شوند.

روش های درمان لنفوم غدد لنفاوی

• کرم‌ها و پمادهای پوستی: داروها ممکن است به‌صورت کرم، ژل و پماد بر روی پوست مالیده شوند. کورتیکواستروئیدها ممکن است به کنترل قرمزی و خارش پوست کمک کنند. می‌توان از شیمی‌درمانی برای حمله به سلول‌های سرطانی بر روی پوست استفاده کرد.
• نوردرمانی (فوتوتراپی) : فوتوتراپی شامل قرار گرفتن پوست در معرض نور با طول موج‌های مختلف ازجمله نور فرابنفش ب یا آ است. بعضی اوقات فوتوتراپی بعد از استفاده از دارو انجام می‌شود که این کار باعث می‌شود سلول‌های پوستی حساسیت بیش‌تری نسبت به نور داشته باشند (فوتودینامیک درمانی). سلول‌های سالم به‌سرعت بازسازی می‌شوند؛ اما سلول‌های سرطانی این کار را نمی‌کنند.
• پرتودرمانی: پرتودرمانی از پرتوهای انرژی برای از بین بردن سلول‌های سرطانی استفاده می‌کند. اگر یک منطقه از لنفوم های پوستی T-Cell وجود داشته باشد، ممکن است از پرتودرمانی استاندارد با اشعه‌ی ایکس استفاده شود. برای افرادی که مناطق بیشتری از بدنشان دچار سرطان شده است، پرتودرمانی ممکن است با پرتوهای الکترون انجام شود که پوست را هدف قرار داده و بر اندام‌های داخلی تأثیر نمی‌گذارد. تابش پرتوی الکترونی معمولاً در تمام پوست اعمال می‌شود.
• داروها: داروهایی که برای درمان لنفوم های پوستی T-Cell استفاده می‌شوند شامل درمان‌هایی برای کنترل سیستم ایمنی بدن مانند داروهای استروئیدی و اینترفرون هستند. داروهای شیمی‌درمانی به سلول‌هایی ازجمله سلول‌های سرطانی حمله می‌کنند که با سرعت بالایی در حال رشد هستند. داروهای هدفمند درمانی باهدف قرار دادن نقاط ضعف خاص سلول‌ها به سلول‌های سرطانی حمله می‌کنند.

عوارض لنفوم

لنفوم در مواردی که متاستاز می‌دهد و بخش‌های زیادی از بدن را درگیر می‌کند و سرعت رشد و تقسیم سلول‌های سرطانی بسیار زیاد است، نمی‌توان آن را متوقف کرد و معمولاً باعث مرگ می‌شود.

• همه چیز در مورد بیماری پوستی کورک یا دمل
  تاریخ انتشار : 1403-05-20تاریخ بروز رسانی : 1403-05-22


• تغییرات پوست و مو در سن بلوغ
  تاریخ انتشار : 1400-05-08تاریخ بروز رسانی : 1403-07-16


• هر آنچه باید درباره راش پوستی بدانید
  تاریخ انتشار : 1403-03-31تاریخ بروز رسانی : 1403-04-04


• بیماری پروانه ای چیست؛ علائم بیماری EB
  تاریخ انتشار : 1403-03-17تاریخ بروز رسانی : 1403-03-20


• ضایعات پوستی سیرنگوما اطراف چشم
  تاریخ انتشار : 1392-03-15تاریخ بروز رسانی : 1403-08-30